. گسترش شهر اهواز
پرحجم‌ترین و سریعترین جهت گسترش شهر اهواز، سمت جنوب غربی نسبت به مرکز شهر است ،که امتداد محور دسترسی اهواز خرمشهر می باشد، که از حدود سال 1320 اهمیت پیدا کرد و پس از 1357 به مهمترین محور گسترش شهر تبدیل شد. در حال حاضر مجموعه‌های مسکونی، محله‌ها و شهرک‌های جدیدی در این ناحیه شکل گرفته است . جهت گسترش درجه دو در امتداد محور اهواز – شوشتر می باشد که بیتشترین توسعه آن بین سالهای 1320 و1340 بوده است و دلیل آن احداث مجموعه های مسکونی خارجی ها بوده است. این دو جهت گسترش از نظر شرایط اقلیمی منطقه زاویه مناسبی نمی‌باشد چرا که در امتداد شمال شرقی – جنوب غربی بوده، در حالی که جهت قدیمی گسترش شهر در امتداد جغرافیایی شمالی – جنوبی بوده است که این جهت در منطقه اهواز بسیار مناسب بوده است.
جهت گسترش درجه سوم و چهارم، محورهای اهواز- شیراز، اهواز – بندرامام و ا هواز - سوسنگرد می‌باشند . دو امتداد اول در سالهای پس از انقلاب مطرح شده و رشد پیدا کرده‌اند و محور سوم یعنی اهواز – سوسنگرد از سالهای 1340 به بعد .
شهر اهواز تا سال پیش، دارای شش منطقه شهری بود که اکنون با الحاق ناخواسته تعدادی از روستاها به شهر، دو منطقه دیگر نیز شکل گرفتند . که در این مناطق بیشترین جمعیت را ناحیه 1 وکمترین جمعیت را ناحیه 3 دارد.
یکی از عوامل وسعت بیش از اندازه شهر در سالهای اخیر، کوتاه مرتبه سازی است .برای بلند مرتبه سازی به سرمایه نیاز است . در فاصله سالهای 1379 تا 1381 سیاست تشویق بلند مرتبه سازی از سوی شهرداری اجرا شد و گرایشی نسبتاً عمده برای تخریب واحدهای فرسوده و کوتاه و ایجاد ساختمان‌های بلند در شهر شکل گرفت. به دنبال آن ، قیمت زمین افزایش یافت و بخش خصوصی و سرمایه‌هایشان به سمت خرید تراکم و پروانه های بلند مرتبه سازی هجوم آورند. اما با وقوع جنگ آمریکا و عراق،این گرایش‌ها به شدت کاهش یافتند. البته این سیاست هنوز از سوی شهرداری دنبال می شود و مختصر ساخت و سازهای شهر نیز به طور عمده به صورت بلند مرتبه سازی است .
نوشته شده توسط مریم فرهادیان در دوشنبه 87/10/30 و ساعت 10:13 صبح | نظرات دیگران()
